همه‌چیز درباره تاریخچه ریمل مژه و ترکیبات آن

ریمل مژه یکی از لوازم آرایشی رایج است که برای بلند‌کردن و سیاه نشان‌دادن مژه‌ها استفاده می‌شود. این وسیله آرایشی، حتی بدون استفاده از خط چشم و سایه، می‌تواند چشم‌ها را به‌طرز چشم‌گیری زیبا کند؛ آن‌ها را درشت و جذاب نشان داده و رنگ مردمک چشم را واضح‌تر نماید. اگرچه ریمل مدرن در دویست سال اخیر ساخته شده، اما این لوازم آرایشی به‌شکل ساده‌تری از زمان‌های کهن موجود بوده است.

در این مقاله با ما همراه باشید تا درباره تاریخچه ریمل مژه و مواد تشکیل‌دهنده آن بیشتر بدانید.

 

 

 

 

تاریخچه ریمل

اولین استفاده شناخته.شده از ریمل مژه به مصر باستان برمی‌گردد؛ حدود 4000 سال قبل از میلاد. در آن زمان، هم مردان و هم زنان از سرمه برای تیره‌کردن مژه‌ها، پلک‌ها و ابروهای خود استفاده می‌کردند. این شکل اولیه ریمل از ترکیبی از مواد شامل دوده، چربی حیوانی و عسل ساخته می‌شد. اعتقاد بر این بود که ریمل از چشم‌ها در برابر ارواح شیطانی و نور شدید خورشید محافظت می‌کند.

در قرون وسطی تا رنسانس تاکید بر زیبایی طبیعی وجود داشت و کمتر از ریمل استفاده می‌شد؛ با این حال برخی از زنان با استفاده از مواد طبیعی، مژه‌های خود را تیره می‌کردند.

در دوره رنسانس (قرن 14 تا 17) علاقه به لوازم آرایش دوباره اوج گرفت و زنان از مخلوطی از خاکستر و آب توت برای تیره‌کردن مژه‌های خود استفاده می‌کردند.

در عصر ویکتوریا (قرن 19) زنان از دستور‌العمل‌های خانگی برای تولید ریمل مژه استفاده می‌کردند. برای مثال، خاکستر و آب سنجد را با هم حرارت داده و سپس با استفاده از برس به مژه‌ها می‌زنند.

اختراع ریمل مدرن در سال 1913 توسط شیمیدانی به نام «یوجین» بود که این لوازم آرایشی را از ژله نفتی و گرد و غبار زغال سنگ ساخت. پس از آن اولین ریمل در لوله با برس اپلیکاتور در اواسط قرن بیستم توسط هلنا روبینشتاین ساخته شد.

در دهه 1960 ریمل مژه ضد‌آب تولید شد و سرعت پیشرفت ریمل، لوله‌ها و برس آن افزایش یافت.

 

تاریخچه ریمل مژه

 

ترکیبات ریمل‌های مدرن

ریمل‌ها، معمولاً از ترکیبی از واکس‌ها، روغن‌ها، رنگ‌دانه‌ها، نرم‌کننده‌ها و مواد نگهدارنده ساخته می‌شوند. برخی از رایج‌ترین ترکیبات ریمل مژه شامل موارد زیر هستند.

 

موم زنبور عسل

موم زنبور عسل به‌عنوان یک عامل ضخیم‌کننده و سفت‌کننده عمل کرده و به صاف نگه‌داشتن مژه‌ها کمک می‌کند.

 

لانولین

لانولین یک ماده مومی است که از پشم گوسفند به دست می‌آید. حیوانات پشم‌دار این ماده را تولید می‌کنند تا بدن خود را خشک نگه داشته و از سرما محافظت کنند. لانولین در لوازم آرایشی، اغلب به‌عنوان نرم‌کننده استفاده می‌شود، مژه‌ها را می‌پوشاند و ضخیم می‌کند.

 

روغن معدنی

این روغن از نفت خام مشتق شده و اغلب در ریمل‌ مژه استفاده می‌شود تا آن‌ها را چسبناک کند. FDA استفاده از روغن معدنی را در ریمل مجاز می‌داند.

 

روغن کرچک

روغن کرچک در ریمل مژه به‌عنوان یک عامل غلیظ‌کننده عمل می‌کند. همچنین به حالت‌دادن و مرطوب‌کردن مژه‌ها کمک می‌کند.

 

واکس پارافین

پارافین از نفت به‌دست می‌آید و به‌عنوان یک عامل مرطوب‌کننده استفاده می‌شود. هدف آن کمک به چسبیدن رنگ به مژه‌ها است.

 

موم گل‌ها

برخی از ریمل‌ها حاوی موم‌های مشتق‌شده از گل‌هایی مانند شکوفه پرتقال تلخ، گل رز، گل کاسیا و نیلوفر آبی هستند.

 

اکسید آهن

از آن به‌عنوان یک عامل رنگی برای ایجاد رنگ‌دانه‌های سیاه، زرد و قرمز در لوازم آرایشی استفاده می‌شود. ریمل‌های مشکی و قهوه‌ای رنگ خود را از این ماده می‌گیرند.

 

کربن سیاه

همان‌طور که از نامش پیداست، کربن سیاه به‌عنوان رنگ‌دانه سیاه ریمل مژه عمل می‌کند.

 

میکرو الیاف نایلون، ابریشم مصنوعی و ابریشم

معمولاً در ریمل‌هایی استفاده می‌شوند که به آن‌ها «ریمل فیبری» می‌گویند. آن‌ها به سطح مژه‌ها می‌چسبند و به مژه‌ها طول و حجم می‌دهند.

 

گلیسرین

گلیسیرین هنگامی‌که در ریمل استفاده می‌شود، قوام محصول را یکنواخت‌ کرده و به چسبندگی آن به مژه‌ها کمک می‌کند. همچنین دارای خواص حالت‌دهنده دارد که می‌تواند مفید باشد.

ریمل‌های مدرن

 

 

کدام مواد در ریمل مضر هستند؟

مواد زیر مضر شناخته‌ شده‌اند و بهتر است قبل از خرید لوازم آرایشی، مانند ریمل، وجود آن‌ها را در ترکیبات ماده آرایشی بررسی کرده و در صورت امکان از آن‌ها پرهیز کنید.

  • PFA: برخی از فرمول‌های ریمل ضدآب مژه، حاوی مواد پر فلوروآلکیل و پلی فلوروآلکیل هستند که به‌عنوان PFA نیز شناخته می‌شوند. PFAها با اختلال در عملکرد ایمنی، برخی سرطان‌ها و افزایش خطر ابتلا به دیابت، چاقی و اختلالات غدد درون‌ریز مرتبط هستند.
  • شلاک (Shellac): شلاک رزینی است که جلوه‌ای براق دارد و گاهی اوقات در فرمولاسیون ریمل استفاده می‌شود. با این حال، می تواند باعث واکنش‌های آلرژیک شود.
  • تیمروسال (Thimerosal): این عنصر مبتنی بر جیوه است و می‌تواند سمی باشد.
  • پارابن: پارابن برای جلوگیری از رشد کپک و باکتری استفاده می‌شود که می‌تواند باعث رشد غیر طبیعی سلول‌های سینه شود.

 

مواد حیوانی در ریمل‌ها

اگر مایل نیستید از مواد حیوانی در ریمل مژه استفاده کنید، ترکیبات سازنده ریمل را مطالعه نمایید و در صورت وجود هرکدام از ترکیبات زیر، ریمل را نخرید.

  • گوانین: این ماده که به نام جوهر مروارید نیز شناخته می‌شود، از فلس ماهی به‌دست می‌آید و ریمل را براق می‌کند.
  • موم زنبور عسل: برای بافت‌دادن به محصول استفاده می‌شود.
  • لانولین: از غدد چربی گوسفند ترشح می‌شود.
  • پانتنول: به‌عنوان روان‌کننده و مرطوب‌کننده عمل می‌کند. به‌طور عمده از گوشت یا عسل تهیه می‌شود.
  • شلاک: از رزین ترشح‌شده توسط حشره لاک به‌دست می‌آید.

 

سخن آخر

ریمل‌ها از مصر باستان تا قرن 21 تغییرات بسیار چشمگیری کرده‌اند. ریمل‌های مدرن برخلاف ریمل‌های باستانی، از ترکیب چندین و چند ماده شیمیایی و طبیعی ساخته‌ شده‌اند و هرروز نیز در ترکیبات آن‌ها پیشرفت حاصل می‌شود.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *